Ήταν κάποιος άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος ζούσε την καλύτερη ζωή. Επειδή είχε χρήματα, όλη μέρα τρωγόπινε και διασκέδαζε με τους φίλους του.
Στο δρόμο, κάτω από το σπίτι του πλουσίου, ζούσε κι ένας φτωχός που τον έλεγαν Λάζαρο. Ο Λάζαρος δεν είχε ούτε για να φάει. Έτρωγε λοιπόν από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου, δηλαδή από τα σκουπίδια του. Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήταν άρρωστος και γεμάτος πληγές, ώστε να μην έχει δύναμη να περιποιηθεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και να διώξει τα σκυλιά που πήγαιναν και τον έγλυφαν. Κάποτε ο Λάζαρος πέθανε. Πέθανε και ο πλούσιος και τον έθαψαν με μεγάλες τιμές και πολλούς λόγους.
Ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο και εκεί ήταν η ψυχή του χαρούμενη και ευτυχισμένη, κοντά στον Αβραάμ, τον Γενάρχη των Εβραίων. Ο πλούσιος ήταν στην κόλαση και βασανιζόταν. Κάποια στιγμή επέτρεψε ο Θεός και ο πλούσιος είδε τον Λάζαρο από μακριά και φώναξε στον Αβραάμ: «Πάτερ Αβραάμ, στείλε τον Λάζαρο να βάψει το δάχτυλό του με λίγο νερό και να με δροσίσει, γιατί υποφέρω στην φωτιά αυτήν εδώ». Τότε ο Αβραάμ του είπε: «Παιδί μου, θυμήσου ότι στη ζωή σου τα γεύτηκες όλα τα καλά, ενώ ο Λάζαρος τίποτα. Τώρα αυτός είναι χαρούμενος κι εσύ υποφέρεις. Άλλωστε, είναι τόσο μακρινή η απόσταση μεταξύ μας που δεν είναι δυνατόν να έρθει ο Λάζαρος».
Ο πλούσιος τότε είπε: «Καλά για μένα, αλλά στείλε το Λάζαρο στη γη. Γιατί έχω πέντε αδέρφια που ζούνε την ίδια ζωή με μένα. Αν αναστηθεί ο Λάζαρος και τους πει τι γίνεται, τότε θα αλλάξουν ζωή». Ο Αβραάμ του απάντησε: «Αφού έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες και το Λόγο του Θεού. Ας τον ακούσουν κι όλα θα πάνε καλά» Και ο πλούσιος του λέει: «Αν αναστηθεί ο Λάζαρος, μόνο τότε θα πιστέψουν». Και ο Αβραάμ απαντά: «Άμα δεν πιστεύουν τον Μωυσή και τους προφήτες, τότε ούτε τον Λάζαρο πρόκειται να πιστέψουν, ούτε κανέναν»!
Πηγή:wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου